Wznoszenie lub wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich wymaga uzyskania pozwolenia ustalającego ich lokalizację oraz określającego warunki ich wykorzystania na tych obszarach (Art. 23 ust 1 ustawy o obszarach morskich[1]).
Pozwolenie wydaje się w drodze decyzji (art. 23 ust 1b ustawy o obszarach morskich).
Dla przedsięwzięć planowanych w wyłącznej strefie ekonomicznej decyzję wydaje minister właściwy do spraw gospodarki morskiej (w chwili obecnej Minister Infrastruktury).
Pozwolenie jest wydawane po zaopiniowaniu wniosku o wydanie tego pozwolenia przez szereg ministrów i inne organy, ministrów właściwych do spraw: aktywów państwowych, energii, gospodarki, klimatu, kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, rybołówstwa, środowiska, geologii, wewnętrznych, a także Ministra Obrony Narodowej czy Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
Wnioskodawca winien zadbać o to, aby wniosek o wydanie pozwolenia zawierał co najmniej następujące elementy:
- Nazwa, oznaczenie siedziby i adres wnioskodawcy;
- Szczegółowe określenie przedsięwzięcia wymagającego pozwolenia i jego celu ze wskazaniem:
- proponowanej lokalizacji określonej za pomocą współrzędnych geocentrycznych geodezyjnych naniesionych na mapę morską, wyznaczających akwen przeznaczony na realizację i eksploatację przedsięwzięcia w przypadku gdy proponowana lokalizacja dotyczy morskiej farmy wiatrowej, lokalizacja ta musi odpowiadać obszarowi określonemu w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych;
- powierzchni akwenu przeznaczonego na realizację i eksploatację przedsięwzięcia oraz okresu niezbędnego do realizacji i eksploatacji przedsięwzięcia;
- charakterystycznych parametrów technicznych i wartości planowanego przedsięwzięcia, łącznie z przedstawieniem etapów i harmonogramu realizacji przedsięwzięcia oraz z przedstawieniem sposobów przekazywania produktu na ląd w przypadku morskich farm wiatrowych minimalny zakres informacji o charakterystycznych parametrach technicznych;
- oceny skutków ekonomicznych, społecznych i oddziaływania na środowisko.
Do wniosku załącza się również załączniki wymienione w art. 27a ust. 2 ustawy o obszarach morskich.
W postępowaniu dotyczącym morskich farm wiatrowych lub zespołu urządzeń służących do wyprowadzenia mocy w rozumieniu ustawy z dnia 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych:
- wnioski składa się wyłącznie za pomocą środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną przez elektroniczną skrzynkę podawczą organu administracji publicznej utworzoną na podstawie ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne;
- doręczenie pism następuje wyłącznie za pomocą środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną.
[1] Ustawa z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej, dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE z dnia 17 czerwca 2008 r. ustanawiającej ramy działań Wspólnoty w dziedzinie polityki środowiska morskiego (dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej) (Dz. Urz. UE L 164 z 25.06.2008, str. 19).
